Hoe stop je met pleasen? Ik geef je 3 tips!

Hoe stop je met pleasen? Ik geef je 3 tips!

Moeite hebben om nee te zeggen, afspreken met iemand terwijl je moe bent, en anderen tevreden willen stellen. Herkenbaar? We kunnen elkaars hand schudden. Ik ben mij de laatste tijd er erg van bewust dat ik een pleaser kan zijn, ik hou mensen graag tevreden, en ik doe soms dingen waar ik helemaal geen behoefte aan heb. Het loopt bij mij soms zo op, dat ik een paar dagen er ontdaan van kan zijn. Vandaag wil ik met jullie het onderwerp pleasen bespreken, en drie inzichten geven hoe je hiermee om kunt gaan. Lees je mee?

1. Je hoeft door iedereen aardig gevonden te worden. 

Vroeger in de kleuterklas werd er tegen mij gezegd dat ik altijd zo aardig was, en dat ze niet konden begrijpen als iemand mij niet aardig vond. Ik ben iemand die snel met iemand op kan schieten. Echter kwam daarbij wel kijken dat ik slecht voor mezelf opkwam, en dat ik het lastig vond om ook aan mijn eigen behoeften en wensen te denken. Later ging ik hierover nadenken, en kwam ik weer terug bij die woorden die door een klasgenootje werden gezegd. Misschien wilde ik wel altijd door iedereen aardig gevonden worden. Als je hierover na denkt is het niet logisch, en tevens niet haalbaar. Je kunt niet iedereen bevriend houden, of je aardig laten vinden. Mensen zijn divers, en zo zullen er ook mensen zijn die zich juist aan jouw karakter ergeren. So be it.

2. Wees jezelf

Het is een complexe klus om aan het pleasen te werken. Ik ben al blij dat ik er bewust van ben, en erover aan het nadenken ben. Wat is het nut om je aan te passen aan anderen, in de zin van jezelf anders voordoen dan je bent. Jij gaat je minder erdoor voelen, en kan er zelfs onder door gaan. Op bepaalde momenten ben je contacten, en jezelf zo aan het forceren, dat kost wat energie. Tevens ben je ook niet eerlijk naar anderen. Jezelf zijn, en nee zeggen mag gewoon. Als mensen dit niet accepteren, ligt dit niet alleen aan jou, tevens aan de flexibiliteit van de ander.

3. Grenzen stellen is oké

Herken je dat? Het schuldgevoel wat omhoog kruipt als je je grens aangeeft. Of dat mensen je grens niet begrijpen. Lastig! Het aangeven van grenzen – een beetje assertief durven zijn- betekent niet dat je onaardig bent. Het betekent dat je jouw eigen grenzen in kaart hebt gebracht, en ernaar handelt. Je hebt respect voor jezelf, en je eigen gevoelens. Door je grenzen duidelijk (maar op een respectvolle manier) aan te geven weet je omgeving ook waar ze aan toe zijn, en weten ze ook wat jouw grenzen zijn. Hierdoor zou het contact soepeler kunnen verlopen.

Egoistisch? 

Assertief zijn, en stoppen met pleasen blijf ik een lastige kwestie vinden. Zo dwaalt het ook door mijn hoofd of grenzen stellen niet egoïstisch is. Hier kan ik mijn gedachten soms best op los laten, en onbewust over druk maken. Ik ben al trots dat ik mij er bewust van ben, en zou het nu ook nog willen aanpakken. Ik zit te denken om toch eens met een psycholoog in gesprek te gaan, ik ben beginnend GGZ-agoog, en ik zou dit soort ‘issues’ willen aanpakken voordat ik daad werkelijk het werkveld in ga, je komt het natuurlijk tegen binnen je privé, maar ook in het werkveld.

Het lijkt een soort taboe te zijn om naar een psycholoog te gaan, ik merk zelf dat ik dit ook zo ervaar. Terwijl ik in de geestelijke gezondheidszorg werk, en het belang van het geestelijk welzijn inziet!  De psycholoog moet je eigenlijk zien net als een huisarts, als je ergens problemen mee ervaart, zou je er heen kunnen gaan. Eigenlijk zou ieder mens een keer per jaar naar een psycholoog moeten gaan, het lijkt mij erg prettig om met een deskundig- en buitenstaand persoon over diverse issues te spreken, en daadwerkelijk op handelen over te gaan.

Pfoe, dat is eruit. Best spannend om dit zo te bespreken met jullie, echter wil ik wel graag eerlijk en transparant zijn. Tevens wil ik graag de taboe doorbreken die er heerst rondom het geestelijk welzijn. In de maatschappij van nu hebben we veel te maken met pleasen, en moeite of assertief te zijn. Het is een individuele wereld, en je moet voor jezelf kunnen opkomen, en je grenzen expliciet maken.

Ben jij een pleaser? 
Liefs, 
Evelien

Deze post heeft 6 reacties

  1. Wat een prachtig artikel! Ik kan me helemaal in jouw punten vinden en herken ook wel het door iedereen aardig gevonden willen worden. Mooi dat je benoemt dat psychische hulp niet iets is om je voor te schamen. Net wat je zegt, het is eigenlijk net zo goed een medisch specialist als een huisarts. Het is alleen maar goed om hulp te zoeken als je dat nodig hebt 🙂

  2. Best herkenbaar. Ik schreef toevallig gisteren een blog over het maken van keuzes hierin (komt volgende week pas online). Mijn psycholoog zei pas tegen me dat er een verschil is tussen egoïstisch 'zijn' en goed voor jezelf zorgen. Ik was het daar wel mee eens. En ja, het taboe dat er heerst op gesprekken met een psycholoog is eigenlijk best bijzonder, maar ik snap het ook. Het lijkt me juist als hulpverlener ook weer lastig, omdat je heel goed weet hoe het werkt. Aan de andere kant…dan ervaar je ook 'de andere kant' en dat kan soms denk ik nuttig zijn in je werk.

    1. Wat mooi om te lezen. Er is inderdaad een verschil tussen egoistisch zijn en goed voor jezelf zorgen. Dit leer ik iedere dag weer een beetje meer.

  3. Ik moet mezelf er ook altijd aan herinneren dat niet iedereen me leuk moet vinden. Ik vind zelf ook niet iedereen leuk dus dat is alleen maar logisch. Ik heb het alleen soms toch nog moeilijk om nee te zeggen. Maar als ik dan bijvoorbeeld kijk naar mijn vriend, die heeft het er nog lastiger mee dus er zit wel vooruit gang in bij mij :p
    En goed dat je psychologische hulp aankaart. Het is inderdaad net zoals een huisarts. Als er met je lichaam iets niet goed is ga je bij de dokter, dus waarom niet als er iets met je hoofd scheelt (om het maar zo even te zeggen) of als je nood hebt aan een gesprek. Ik denk dat het inderdaad heel nuttig kan zijn om dat regelmatig te doen. Een derde kan je toch altijd een nieuwe point of view geven of je helpen om bepaalde dingen aan te pakken.

  4. Wat een super fijne tips! Wat goed dat je misschien met een psycholoog in gesprek wil gaan, dat kan zeker hulpvol zijn! Het is inderdaad niks om je voor te schamen. Er zijn eigenlijk zoveel mensen die weleens naar de psycholoog zijn geweest, ik denk dat iedereen wel een aantal kent! Ik ben blij dat het steeds normaler wordt.

  5. Erg mooi artikel en erg herkenbaar. En praten met een psycholoog kan wat mij betreft nooit kwaad.
    Ik heb zelf ook therapie vanwege mijn depressie, en een van mijn problemen is ook dat ik te lief ben voor anderen en mezelf te weinig gun. Maar stapje voor stapje gaat dit steeds beter en durf ik steeds meer voor mezelf te kiezen.

Geef een antwoord

Sluit Menu