Hersenspinsels | De psychiatrie.

Hersenspinsels | De psychiatrie.

Zoals jullie misschien wel weten heb ik drie jaar lang bij diverse werkplekken in de geestelijke gezondheidszorg (psychiatrie) stage gelopen. Van deze drie jaar heb ik onwijs veel geleerd, mijn beelden zijn veranderd en ik heb mezelf leren kennen. Ik merk dat de laatste jaren er steeds meer negatieve kanten van mensen met een psychiatrische aandoening op het nieuws wordt belicht. Tik op google ‘psychiatrie’ in en er komen diverse enge afbeeldingen naar voren van mensen die vastgebonden zitten, diverse klinieken, en duistere afbeeldingen. Ik wil al een langere tijd mijn gedachten opschrijven in een artikel, en vandaag is de dag. Lees je mee?


Ik wil het graag hebben over het stigmatiserende beeld/angst die er heerst over mensen met een psychiatrische aandoening. Dit komt vaak omdat mensen er niet mee bekend zijn en een bepaald beeld hebben wat ze op tv of in films zien. Naar mijn mening komt dit ook vaak doordat je dingen op social media en het nieuws ziet ‘Schizofrene man heeft iemand neergestoken’ etc. Natuurlijk heel erg schrikbarend en totaal niet oké maar toch wil ik even mijn gedachten/ervaringen er over kwijt.

Ik moet eerlijk bekennen het moment dat ik mijn eerste stagedag bij GGZ Rijnstreek had in Alphen aan den Rijn dat ik ook met knikkende knietjes naar binnen liep. Ik had een beeld dat mensen extreem verward waren, gevaarlijk zijn, er onverzorgd uitzien en niet te peilen zijn. Termen als persoonlijkheidsstoornissen, wanen, hallucinaties en een bipolaire stoornis waren dan ook zeker niet bekend in mijn oren. Een beeld wat denk ik meerdere mensen hebben. In dat stagejaar heb ik zóveel geleerd. Mensen met een psychiatrische aandoening zijn mensen zoals jij en ik. Het zouden je vriendinnen, familie, buurtbewoners of buurvrouw kunnen zijn. Het bizarre is dus dat je het meestal tótaal niet aan de buitenkant ziet terwijl iemand diep in de knoop van binnen zit.

Ik vind het erg vervelend om te zien dat er zo’n negatief beeld hangt over mensen met een psychiatrische aandoening. Deze mensen kunnen vaak goed mee participeren in de samenleving, werken, dagbesteding volgen of in jouw wijk wonen. Ze hebben alleen een kwetsbaarheid wat ze met zich mee dragen zoals bijvoorbeeld sombere stemming, lastig kunnen omgaan met bepaalde situaties of zichzelf beschadigen. Maar maakt dit de mensen eng? Nee dat niet. Zij hebben ook steun en acceptatie nodig, wanneer dit niet gebeurd raken deze mensen nog meer afgezonderd en komen ze in een sociaal isolement. Het gevolg ervan: de aandoening wordt nog erger.

De bezuinigingen in de zorg helpen ook niet mee. Zo heb ik wel eens gelezen en gehoord dat mensen schreeuwden om hulp en dat ze opgenomen wilden worden, ze voelde dat hun psychose (met dingen zien, horen, voelen, ruiken etc) eraan kwamen. Er werd niet geluisterd. Dit vind ik een ernstige zaak, door dat deze mensen niet op die momentopname geen goede zorg krijgen kunnen ze een gevaar vormen voor zichzelf, familie, en de maatschappij. Hierdoor creëren we nog meer angst.
Zo las ik op het nieuws dat een man met zijn hoogzwangere vrouw bij zijn schoonmoeder ging wonen, hij had last van een psychose en ging naar instellingen toe om hulp te krijgen, dit gebeurde niet want de man moest van zijn eigen kracht uitgaan & nog even thuis zelfstandig aan de slag gaan. Aantal dagen later heeft hij zijn schoonmoeder neergestoken.

Ik kader niet een bepaald iemand in die hiervoor de schuld krijgt. Dit zijn meerdere kanten. Het gehele plaatje klopt niet en dit komt ook deels door de bezuinigingen. Het is natuurlijk belangrijk dat mensen met een psychiatrische aandoening in hun kracht worden gezet. Dit kan diverse mooie dingen opleveren, bijvoorbeeld dat iemand vrijwilligerswerk krijgt. Deze mensen zijn kwetsbaar dus ze kunnen ook een terugval krijgen maar laat er op dat moment wel de goede hulp zijn, zeker wanneer ze dit zelf aangeven.

Er bestaan natuurlijk ook een hoop succesvolle verhalen, mensen die al jaren geen psychoses/depressie/verslavingsverschijnselen hebben gehad en vrijwilligerswerk gaan uitvoeren of als ervaringsdeskundige aan de slag gaan en mensen helpen die in deze moeilijke tijd zich verkeren. Of iemand die jaren lang verslaafd is geweest aan diverse middelen en al een jaar clean is. Ook gaan ervaringsdeskundigen langs bij scholen om te vertellen over hun ervaringen, dit soort activiteiten kunnen helpen bij het verminderen van het stigmatiserende beeld over mensen met een psychiatrische achtergrond. Zo zie je dat het mensen zijn zoals jij en ik.

Door middel van mijn stages in de GGZ heb ik geleerd om mensen beter te leren kennen, een luisterend oor te bieden en te luisteren naar hun adviezen. Ze hebben zoveel meegemaakt wat hun advies bijzonder maakt. Je leert mensen kennen en komt er ook achter dat het lijntje tussen ‘gezonde’ mensen en mensen met een psychiatrische aandoening heel klein is. Ik heb het ook in mijn directe context meegemaakt, zo wordt je er bewust van dat het iedereen kan gebeuren. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen.

Wat voelt dit goed om dit van mij af te schrijven. Ik dacht hier al een langere tijd aan om een artikel rond dit onderwerp te schrijven en ik ben blij dat ik dit eindelijk online heb gezet. Ik wil graag van het stigmatiserende beeld af rondom mensen met een psychiatrische aandoening. Het lijntje is echt super klein, je kan terecht komen in een relatiebreuk, je opleiding lukt niet, en je hebt weinig goede vriendinnen en het cirkeltje gaat zo rond. Je hoort ook steeds meer dat mensen hun kwetsbaarheid met de wereld durven delen en ik vind dat super bijzonder. <3 Dat heeft jou gemaakt zoals je bent.

Ik hoop dat ik over twee en een halfjaar jaar trots op het podium sta met mijn opleiding afgestudeerd als GGZ-agoog. Het lijkt mij de bijzonderste job om er voor mensen te zijn, ze te ondersteunen bij het herstel en vooral een helpende hand te kunnen bieden. Dit natuurlijk met een vleugje humor en positiviteit. Ik hoop dat ik dan weer diverse ervaringen in de praktijk erbij heb en nog meer theorie kan toepassen. Lijkt mij heel bijzonder. Ik zou graag ook de kijk van mensen in de maatschappij willen veranderen door voorlichtingsavonden te geven, meer dit onderwerp op mijn blog laten voorkomen, en wie weet ooit ook wel colleges geven over dit bijzondere onderwerp.

Ben je nu benieuwd geworden naar wat de psychiatrie precies inhoudt? In diverse instellingen zoals bijvoorbeeld GGZ-Rijnstreek hebben ze diverse voorlichtingsavonden over autisme, psychoses, depressies etc. Hiermee kan je je kennis verbreden en komen ook regelmatig ervaringsdeskundigen aan het woord. Je kan natuurlijk ook programma’s je zal het maar hebben bekijken, zo krijg je een kijkje in de kwetsbaarheid die deze mensen ervaren. Ook is het museum het Dolhuys in Haarlem een aanrader, daar geven ze een kijkje in de geschiedenis hoe er werd omgegaan met mensen die ‘niet goed’ waren.

Zijn jullie bekend met psychiatrische aandoeningen? 
Hebben jullie hier een bepaald beeld over? 

Liefs, 
Evelien

Deze post heeft 7 reacties

  1. Wat onwijs mooi dat je hier een blogartikel over schrijft en überhaupt dat je voor je werk mensen met een psychiatrische stoornis helpt. Ook ik vind het naar dat sommige mensen heel wat vooroordelen hebben over anderen met een psychiatrische stoornis. Het kan inderdaad iedereen overkomen. Ik heb in mijn omgeving meerdere mensen met een psychiatrische stoornis en dat doet voor mij niets af aan de persoon. Ik vind het juist heel sterk als mensen de kracht hebben om zichzelf dag in dag uit, ondanks hun problemen, toch staande te houden. Want ik kan me goed voorstellen dat dat soms loodzwaar moet zijn.

  2. Ik werk zelf in de zorg; en spreek uit ervaring dat we soms echt gekort worden op ons werk. Ik vind het wel echt knap dat je zulk werk bent gaan doen want het lijkt mij exht ongelofelijk zwaar!

  3. Wat een interessant artikel! Je werk lijkt me bijzonder en zwaar tegelijk. Ik denk inderdaad dat de lijn gezond en een aandoening heel dun is, zeker omdat er zoveel gradaties en nuances in zijn. Maar er heerst nog zo'n groot taboe op helaas.

  4. Heel interessant onderwerp, wat goed dat je hier een artikel over schrijft! Zo te lezen heb jij echt de juiste keus gemaakt met deze studierichting, de stages lijken me inderdaad wel zwaar en heftig, maar ook zo leerzaam. En het is zo fijn en dankbaar als je mensen kunt helpen! <3

  5. Ik vind het heel interessant om over 'de andere kant' te lezen. Juist omdat ik al zolang bij psychologen loop.

  6. Interessant om te lezen en ik vind het ook knap als je zo een vak kan doen, het lijkt mij toch best wel moeilijk en heftig.

  7. Leuke blog. Ik ben een verpleegkundige en ik werk in de ggz. Het is een hele leuke baan vind ik.

    Ik vind het jammer dat de stigma bestaat. Helaas worden mensen die niet begrepen worden als eng beschouwd. Maar als je weet waarom iemand bepaald gedrag vertoond is er niks om bang voor te zijn.

Geef een antwoord

Sluit Menu